Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Οι δικοί μας ρουφιάνοι



Το πρωί ερχόμενος στο γραφείο ακούω γνωστό εκφωνητή του ραδιοφώνου να δίνει τη γνωστή θεατρική παράσταση οργής στο πρόσωπο της Μέρκελ. Ακούω προσεκτικά κάθε κουβέντα του, προσμένοντας τη στιγμή που πέρα από τη Γερμανίδα καγκελάριο, τον Τόμσεν, ή τον Μαζούχτ θα αναφερθεί στους δικούς μας ρουφιάνους που στο κάτω κάτω της γραφής είναι και οι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ υπεύθυνοι για ότι συμβαίνει σήμερα στον τόπο μας.

Όμως, όπως εξάλλου ήταν αναμενόμενο, καμία αναφορά. Οι δικοί μας πολιτικοί είναι απλώς τα θύματα που αγωνίζονται, που κάμουν το καλύτερο που μπορούν και που τα βάζουν με τα μεγαλύτερα τέρατα του κόσμου, εννοείται χωρίς αποτέλεσμα. Στη χειρότερη περίπτωση είναι απλώς ανίκανοι να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις.

Προσωπικά δε συμφωνώ με τις πολιτικές επιλογές της Μέρκελ. Δε μου φταίει όμως σε καμία περίπτωση ΕΚΕΙΝΗ όπως επίσης και ΚΑΝΕΝΑΣ ξένος. Αυτοί κάνουν τη δική τους δουλειά και μάλιστα νομίζω ότι υπηρετούν κατά τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των λαών τους.

ΕΚΕΙΝΟΙ που μου φταίνε είναι οι πολιτικοί που ΕΓΩ ξεγελάστηκα και ψήφισα. Αυτοί που ξεπουλάνε τη πατρίδα μου, που μας εκτελούν εν ψυχρώ, αδιαφορώντας για το εάν θα υπάρχει αύριο Ελλάδα και Έλληνες.

Και για να μη το ξεχάσω, όχι αγαπητέ Πάνο, όχι αγαπητέ Αλέξη, όχι αγαπητή Αλέκα, δε θέλω να σε ακούσω να μιλάς ξανά για τη Μέρκελ, τους κακούς Γερμανούς και τους αδιάφορους Ευρωπαίους. Θέλω να σε ακούσω να μιλάς για ΕΚΕΙΝΟΥΣ που κονομάνε στη πλάτη του ελληνικού λαού τη περίοδο ετούτη. Γιατί ακόμα και τώρα για κάποιους, την ίδια στιγμή που έχουμε ματώσει, το πάρτυ συνεχίζεται κανονικά και το γνωρίζετε πολύ καλά. Η εμμονή σας με τους ΑΛΛΟΥΣ μας κάνει πλέον να σκεφτόμαστε…ΑΛΛΑ!

ΕΚΕΙΝΟΙ που μου φταίνε είναι οι πουλημένοι «συνδικαλιστές» που ακόμα και ύστερα από όλα αυτά προσπαθούν να κρατούν τους εργαζόμενους σε χωριστά αγωνιστικά μαντριά και να ξεκινούν τις διαμαρτυρίες τους από διαφορετικά σημεία, διαφορετικές ημέρες, με διαφορετικά συνθήματα και διαφορετικά σημαιάκια.

ΕΚΕΙΝΟΙ που μου φταίνε είναι οι καλολαδωμένοι «δημοσιογράφοι» που φροντίζουν να αποστρέφουν το βλέμμα μου από τους πραγματικά ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ και που με νουθετούν σαν μωρό τις περισσότερες φορές, προκειμένου να κατηγορήσω άσχετα πρόσωπα ή να κυνηγάω φαντάσματα.

ΕΚΕΙΝΟΙ που μου φταίνε είναι αρκετοί «έλληνες» επιχειρηματίες που η συγκυρία τους έδωσε την ευκαιρία να αποκαλύψουν τον παλιάνθρωπο που έκρυβαν μέσα τους.
                                                            
ΕΚΕΙΝΟΙ που μου φταίνε είναι οι άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης, που το μόνο που αναζητούν είναι λίγα φράγκα, προκειμένου να ξεπουλήσουν τη δήθεν τέχνη τους.

ΕΚΕΙΝΟΣ που μου φταίει, είμαι ακόμα και ΕΓΩ ο ίδιος γιατί τώρα καταλαβαίνω πως άργησα να ασχοληθώ με τα κοινά και πως θα έπρεπε να είχα κάνει περισσότερα τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να αφήσω το μέλλον μου και το μέλλον των παιδιών μου σε κάθε γλυκομίλητο ρουφιάνο.  

Τώρα όμως γνωρίζω και για αυτό δεν έχω καμία δικαιολογία.

Τώρα ήρθε ο καιρός του αγώνα.

Καλή λευτεριά αδέρφια...

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Ένα τραγούδι για τον Νοέμβρη.
 
Αφιερωμένο σε αυτούς που ονειρεύονται και αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.
 
Αφιερωμένο στην πατρίδα μας, στον λαό μας και στην αξιοπρέπεια μας.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

ΟΙ "ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ"



Τα τελευταία τρία χρόνια η πατρίδα μας και ο ελληνισμός δέχτηκαν και εξακολουθούν να δέχονται μια επίθεση απίστευτης βαρβαρότητας από τους διαχρονικούς εχθρούς του ελληνικού στοιχείου. Ύστερα από δεκαετίες προετοιμασίας, στις οποίες ολοκληρώθηκαν η αποσάρθρωση της ελληνικής σκέψης, της ελληνικής παράδοσης και των βασικών αρχών της ελληνικής συμπεριφοράς, έφτασε για αυτούς, η ώρα να εξαφανίσουν από τον χάρτη της ιστορίας, αυτόν τον μικρό αλλά μοναδικά υπέροχο λαό, τους ατίθασους απόγονους και κληρονόμους των πανάρχαιων σοφών που μίλησαν στον κόσμο για δημοκρατία, ισονομία, περηφάνια, αξιοπρέπεια, φιλοξενία και ανθρωπιά.

Στους αιώνες που πέρασαν, η τέχνη στάθηκε ή στρατεύθηκε κάθε φορά δίπλα στους έλληνες. Άλλες  φορές αποτυπώνοντας τα προβλήματα, τα αισθήματα και τις προσδοκίες τους και άλλες φορές υπηρετώντας ιδέες και σκοπούς με πρώτον από όλους, τον αγώνα μας για λευτεριά, δικαιοσύνη και ανεξαρτησία.

Μια μελωδία στη φλογέρα, έδινε κουράγιο στους μπαρουτοκαπνισμένους κλέφτες. Η Βέμπο με τα τραγούδια και τις παραστάσεις της, πρόσφερε ανάσες ζωής, ελπίδας και κουράγιο στα φανταράκια μας, εκεί στα χιονισμένα μέτωπα της Βόρειας Ηπείρου, ο Μίκης και ο Μάνος με τα τραγούδια τους ξεσήκωναν τους πατεράδες μας για να μη περάσει ο φασισμός, στη πατρίδα που γέννησε τη δημοκρατία.

Και έτσι, όλοι αυτοί χωρίς να είναι ιστορικοί, αποτύπωσαν με τον πιο όμορφο και υπέροχο τρόπο, την ιστορία του τόπου μας. Μια αποτύπωση που δεν έχει την ακρίβεια και την επιστημονικότητα των κειμένων ενός ιστορικού, αλλά αφηγείται αυτή, την ιστορία μας, στη γλώσσα της καρδιάς και της μνήμης.

Στα χρόνια που πέρασαν πολλά από τα αδέρφια μας βίωσαν στην ανεργία, την φτώχεια, την απόγνωση, ακόμα και τη πείνα. Άλλοι πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς και άλλοι βρέθηκαν στο κενό. Η ελληνική κοινωνία δέχτηκε ένα τσουνάμι προδοσίας και παλιανθρωπιάς. Μέσα από όλα αυτά τα γεγονότα, αναδύθηκαν καταστάσεις και συμπεριφορές που άλλοτε μας κάνουν να γελάμε, άλλοτε να κλαίμε και κάποιες φορές να ντρεπόμαστε...

Στα χρόνια τούτα λοιπόν και στη συντριπτική τους πλειοψηφία,  οι άνθρωποι της τέχνης στη πατρίδα μας σώπασαν. Ακόμα και εκείνοι οι “καλλιτέχνες” που θεωρούσαμε ότι βρίσκονται δίπλα μας, απλά εξαφανίστηκαν. Το γέλιο, τα βάσανα και οι ελπίδες μας παραμένουν ατραγούδιστα. Και έτσι στη συλλογική μας μνήμη και στις καρδιές μας, χωρίς αυτό το ιστορικό στοιχείο, όλο αυτό ζήσαμε, θα είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ…

Ντροπή λοιπόν, σε όλους τους επαγγελματίες “καλλιτέχνες”, που μας έχουν πλέον πείσει ότι η τέχνη τους δεν είναι δώρο που τους δόθηκε από τον Θεό αλλά εμπορικό προϊόν.  Και σαν εμπορικό προϊόν δε μπορεί να υπηρετήσει καμιά ιδέα, κανέναν λαό. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ξεπουλιέται στις πίστες των σκυλάδικων ή στις εμετικές οθόνες της τηλεόρασης.


Δημήτρης Χρυσικόπουλος
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου Πατριωτικού Μετώπου
 

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Η.Π.Α - ΕΥΡΩΠΗ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ ΜΟΝΙΜΑ ΑΣΣΟ.

Έχω καιρό να γράψω. Τόσες μέρες χρειάστηκαν προφανώς, προκειμένου να χωνέψω το αποτέλεσμα των εκλογών. Όχι μόνο δε γυρίσαμε σελίδα, αλλά επιλέξαμε με τον πιο μαζοχιστικό τρόπο τη συνέχιση  των βασανιστηρίων μας. Όμορφη και παράξενη πατρίδα... 
Σήμερα θα ξανακάνω όμως τις ερωτήσεις που έκανα και πέρυσι τον Οκτώβρη. Οι απαντήσεις δικές σας (και μη βιαστείτε να απαντήσετε).

1. Ο Τζέφρυ εξυπηρετούσε τα ελληνικά, τα ευρωπαικά ή τα αμερικανοεβραικά συμφέροντα ;
2. Ο Αντωνάκης εξυπηρετεί τα ελληνικά, τα ευρωπαικά ή τα αμερικανοεβραικά συμφέροντα ;
3. Η Άνγκελα εξυπηρετεί τα γερμανικά, τα ευρωπαικά ή τα αμερικανοεβραικά συμφέροντα ;

4. Εάν όλοι αυτοί εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα, δηλαδή το ίδιο αφεντικό έκαναν τη δουλειά τους;
5. Θα μπορούσε η δουλειά αυτή να είναι η διάλυση του ευρώ και της ευρώπης;

Η.Π.Α - ΕΥΡΩΠΗ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ ΑΣΣΟ. Ας τελειώνουμε με το θέατρο εδώ και τώρα.
Το κακό είναι ότι τα αφεντικά τους προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους δε υπολογίζουν ακόμα και εάν πρόκειται να εξολοθρευτεί ένας ολόκληρος λαός, όπως ο ελληνικός. Δεν είναι υπερβολή εάν μελλοντικά γίνει από κάποιον αναφορά σε γενοκτονία τα χρόνια της κατοχής από τη τρόικα...

Το Πατριωτικό Μέτωπο είναι και θα είναι παρόν στις εξελίξεις δίπλα στον κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα. Με γεμίζει χαρά το γεγονός ότι κάθε μέρα όλο και περισσότεροι Έλληνες αναγνωρίζουν το γεγονός ότι μόνο οι ίδιοι είναι σε θέση να δώσουν λύση στα προβλήματα που η νέα τάξη μας δημιούργησε.

ΑΔΕΡΦΙΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.
ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ...

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕΛΙΔΑ ή αλλιώς ΑΝΤΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ !

Οι επαναληπτικές εκλογές έρχονται σε λίγες ημέρες. 

Ο ελληνικός λαός έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα, που βέβαια ο καθένας τα μεταφράζει ή τα παραφράζει για την ακρίβεια, ανάλογα με τα δικά του συμφέροντα και σκοπιμότητες.

Ένα όμως είναι το σίγουρο. Και αυτό είναι ότι ο δικομματισμός και η περίοδος βασιλείας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι πλέον παρελθόν. Ο ελληνικός λαός τους ξεβράκωσε και με το πιο κατηγορηματικό τρόπο τους στέλνει στη λήθη της ιστορίας.

Ο Αλέξης, ο Πανούλης και τα άλλα παιδιά έρχονται προκειμένου να σχηματίσουν τα νέα πολιτικά δίπολα. Και σε πρώτη φάση δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε όπως όλοι καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο που θα αναλάβουν, δηλαδή τη "σωτηρία" της πατρίδος.

Όταν λίγες ημέρες μετά θα δούμε το ίδιο γνώριμο σκηνικό (πλέον θα έχουμε και ροζοφρουρούς αλλά και ροζ κουμπάρους και κουμπάρες), όταν θα δούμε τα κοκοράκια να μαλώνουν στο κοινοβούλιο την ίδια στιγμή που κάποιοι από εμάς θα ακολουθούν το δρόμο της ξενιτιάς ή θα φουντάρουν από μπαλκόνια, θα μείνουμε πάλι με το στόμα ανοικτό. Και ίσως τότε αρκετοί από εμάς σκεφτούν αυτά που το Πατριωτικό Μέτωπο  εξακολουθεί να φωνάζει!

Δεν υπάρχει κανένας νέος "σωτήρας" που θα έρθει από τον ουρανό για να μας σώσει. Το πρόβλημα στη χώρα μας δεν είναι το ποιός θα αναλάβει να διαχειριστεί την εξουσία. Είναι βαθύτατο πρόβλημα θεσμών και λειτουργίας της δημοκρατίας μας.

Λύση στα προβλήματα μας, μπορούμε να δώσουμε μόνο ΕΜΕΙΣ !

Νέο Σύνταγμα και Άμεση Δημοκρατία τώρα !

Εώς τότε αδέρφια κουράγιο. Ο καιρός της λευτεριάς είναι πλέον πολύ κοντά.

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

ΜΥΝΗΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Εάν κάποιος ασχοληθεί λίγο με την ιστορία της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή, θα διαπιστώσει ότι και η πατρίδα μας βρίσκεται πλέον απίστευτα κοντά στον χρόνο μηδέν από τη χρεωκοπία της.

Έτσι και στην Αργεντινή τον Δεκέμβριο του 2001, ύστερα από δύο χρόνια "πετυχημένων" συνταγών λιτότητας του ΔΝΤ και των αμερικάνων πιστωτών της χώρας (δηλαδή της δικής τους Τρόικας), με ανεργία στο 19,2 %, τρία χρόνια συνεχούς ύφεσης, ποσοστό πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχιας κοντα στο 35%, spread περίπου στο 34% έναντι των αμερικάνικων ομολόγων και γενικά με πολλούς δείκτες που όχι απλά πλησιάζουν αλλά ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ ίδιοι με τα τους αντίστοιχους δείκτες στην Ελλάδα του σήμερα.
Τον Δεκέμβριο του 2001, ο πρόεδρος Ντε Λα Ρουά, ύστερα από τον ξεσηκωμό του λαού της Αργεντινής κύρηξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και την επομενη ημέρα όλοι είδαν με χαρά το ελικόπτερο να σηκώνεται στον αέρα.

Εκείνο που ενδιαφέρει το Πατριωτικό Μέτωπο και πρέπει να απασχολεί κάθε πολιτικό κίνημα πλεόν, είναι οι επόμενες ημέρες. 

Και αυτό γιατί εάν συνεχίσουμε την ανάγνωση της ιστορίας της κρίσης της Αργεντινής θα διαπιστώσουμε ότι η χώρα και ο λαός της κατάφεραν να σηκώσουν κεφάλι αλλά ύστερα από δύο χρόνια. Από το 2003 και έπειτα η οικονομία της χώρας κινείται με ετήσια αύξησια του ΑΕΠ άνω του 8,5%, το ποσοστό φτώχιας σήμερα βρίσκεται κάτω του 10% και η ανεργία είναι λιγότερη του 8,5% αλλά και το κατά κεφαλής ΑΕΠ βρίσκεται στα 16.000 USD.
Αυτά τα δύο χρόνια όμως (2001-2003) η ανεργία έφτασε ακόμα και το 25%, ενώ το ποσοστό πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχιας ξεπέρσε το 50%. Πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν ή έφτασαν στο όριο της χρεωκοπίας, τα αγροτικά προιόντα της Αργεντινής δεχτήκαν απίστευτο πόλεμο όσον αφορά την εξαγωγή τους, Το πέσο με μία αρχική ισοτιμία ένατι του δολλαρίου 1:1 έφτασε ύστερα από δύο χρόνια 4:1, δυσκολεύοντας την διαβίωση των πολιτών (αφού οι μισθοί δεν ανέβηκαν καθόλου εντός της διετίας), ενώ ο πληθωρισμός ακούμπησε το 80%.

Η επιστροφή μας στη δραχμή δεν είναι πλέον επιλογή, αλλά έτσι όπως τα κατάφεραν οι εθνοπροδότες "σωτήρες μας" μονόδρομος. Το Πατριωτικό Μέτωπο καλεί όλους τους Έλληνες:

1. Να παραμείνουν ψύχραιμοι και να στραφούν όχι σε ατομικές αλλά σε συλλογικές δράσεις αντιμετώπισης της πτωχευτικής κρίσης που σε λίγες ημέρες θα πλήξει την Ελλάδα. Δεμ είναι λίγοι εκείνοι οι νέου τύπου σωτήρες που θα προτρέπουν την ελληνική κοινωνία σε εμφύλιο πόλεμο (εννοείται με άνωθεν εντολές).
2. Να επιδείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους έναντι εκείνων που θα χρειαστούν ένα χέρι βοήθειας.
3. Να συνταχθούν με τις πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου.

Ο χρόνος αποκατάστασης της ελληνικής οικονομίας αλλά και της ευημερίας των ελλήνων πολιτών είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ικανότητα, τη τιμιότητα, το θάρρος αλλά κυρίως τη φιλοπατρία της ηγεσίας που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Η ενεργός και υπεύθυνη συμμετοχή του καθενός από εμάς στα κοινά δεν είναι πλέον επιλογή αλλά υποχρέωση. 

Όλοι μαζί μπορούμε.
Αλλάζουμε την Ελλάδα που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας και μόνο.




Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

ΕΝΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Η ελληνική κοινωνία περνάει ίσως τις πιο δύσκολες στιγμές της νεώτερης ιστορίας της. Και αυτό διότι ακόμα και τα σκοτεινά χρόνια, της πρώτης γερμανικής κατοχής, υπήρχε σχεδόν σε κάθε γειτονιά ένα κρυμμένο ραδιόφωνο που έδινε κουράγιο και ελπίδα στους υπόδουλους έλληνες, ότι η μέρα της λευτεριάς δεν θα αργούσε να 'ρθει...

Σήμερα τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν καθημερινά με χιλιάδες τόνους ψέμματα και φροντίζουν ώστε να χαθεί από μέσα μας κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Κάθε ελπίδα που μπορεί να μας οδηγήσει ξανά στις πλατείες. Κάθε ελπίδα που μπορεί να κινήσει τους Έλληνες σε νέους αγώνες για τη λευτεριά της πατρίδας. 

Η ελληνική κοινωνία στέκεται ακόμα όρθια χάρη στους δυνατούς οικογενειακούς και κοινωνικούς δεσμούς που δημιούργησε όλους αυτούς τους αιώνες, απουσία ενός κράτους με δίκαιο και κοινωνικό χαρακτήρα. Μία κοινωνία στην οποία η λέξεις "αξιοπρέπεια" και "φιλότιμο" αποκτούν μοναδική ερμηνεία και αξία. Αυτούς τους δεσμούς επιδιώκει να καταστρέψει η νέα τάξη πραγμάτων και για τον λόγο αυτό επιστράτευσε τους καλύτερους υπάληλους που διαθέτει. 

Η δική μας απάντηση είναι μία και ονομάζεται ΕΝΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Παραμένουμε δίπλα ο ένας στον άλλο. Δε θα χαθεί κανείς από εμάς. Δεν έχει σημασία εάν κάποιος είναι δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος, δεν έχει σημασία εάν είναι φτωχότερος ή πλουσιότερος, δεν έχει σημασία που μένει ή ποιό είναι το ύψος της σύνταξης του. Σημασία έχει ότι είμαστε όλοι αδέρφια, απόγονοι ηρώων και ηρωίδων, και πως όταν με το καλό μας καλέσει το καθήκον, θα αγωνιστούμε για ακόμα μια φορά στην ιστορία μας όλοι μαζί. 

Ο καιρός της λευτεριάς είναι πλέον πολύ κοντά.....